Komitet Sterujący Narodowej Grupy Roboczej przesunął zakończenie reformy wskaźnikowej na koniec 2027 roku. Okazuje się, że zmian może być więcej, ponieważ WIRON, który miał zastąpić WIBOR, może dość nieoczekiwanie wypaść z gry. W kwietniu przedstawiciele Ministerstwa Finansów zwrócili się do Komitetu Sterującego Narodowej Grupy Roboczej z prośbą o ponowną analizę wskaźników referencyjnych. Obecnie mówi się o dwóch innych wskaźnikach, które mogą być alternatywą dla WIBOR. Są to WIRF oraz WRR. Czym są te wskaźniki? Czym różnią się od WIRON i WIBOR?
WIRF, czyli Warszawski Indeks Rynku Finansowego został skonstruowany przez administratora stawek referencyjnych GPW Benchmark jako jeden ze wskaźników, które mogłyby w przyszłości zastąpić WIBOR.
WIRF to ważona wolumenem średnia stopa procentowa transakcji depozytowych podmiotów, którymi są największe polskie banki i oddziały zagranicznych instytucji kredytowych, przekazujących dane między sobą i z innymi instytucjami kredytowymi oraz finansowymi. Przez transakcje depozytowe rozumiemy transakcje niezabezpieczone typu O/N (overnight), czyli te zawierane w ciągu jednego dnia.
Średnia stopa procentowa ważona wolumenem podlega korekcie dwustronnej, czyli odcięciu 25% transakcji najbardziej oddalonych od mediany stopy procentowej z danego dnia (minimalnej i maksymalnej).
Wskaźnik WRR, czyli Warsaw Repo Rate dotyczy z kolei rynku transakcji zabezpieczonych hurtowymi skarbowymi papierami wartościowymi denominowanymi w PLN.
WRR, określa stopę procentową, po której podmioty przekazujące dane, czyli największe krajowe instytucje kredytowe oraz oddziały zagranicznych instytucji kredytowych, dokonują transakcji repo i buy/sell back między sobą, z innymi instytucjami kredytowymi i finansowymi.
W przypadku WRR znaczenie mają transakcje zabezpieczone. Polegają one na tym, że strona sprzedająca papiery wartościowe jednocześnie zobowiązuje się do ich odkupienia w ustalonym dniu i po określonej wcześniej cenie.
Indeks WRR jest również ustalany jako średnia stopa procentowa ważona wolumenem i podlega korekcie dwustronnej, czyli odcięciu 25% transakcji z każdej strony rozkładu. Minimalny wolumen transakcji zakwalifikowanych do metody wynosi 1 mln zł.
Pierwsze notowanie wskaźnika WRR odbyło się już w 2021 r.
WIBOR to wskaźnik, który pojawił się w latach 90. w rezultacie przemian ustrojowych. Wsparł stabilizację systemu finansowego i sektora bankowego w trudnym okresie transformacji polskiego systemu gospodarczego.
Najczęściej pojawia się w umowach kredytowych o kredyt hipoteczny. Banki stosują głównie WIBOR 3M oraz WIBOR 6M.
WIBOR w odróżnieniu od opisanych wyżej wskaźników uwzględnia również transakcje deklaratywne i odzwierciedla poziom stopy procentowej, po jakiej banki mogłyby składać depozyty w innych bankach na określony termin. Warto jednak dodać, że stawki oferowane przez banki są wiążące. Banki są bowiem zobowiązane do zawierania transakcji z innymi uczestnikami rynku finansowego zgodnie z zadeklarowanymi kwotowaniami. Niemniej jednak dotyczy tylko tych transakcji, które odbywają się na rynku międzybankowym.
Z kolei WIRON (Warsaw Interest Rate Overnight) to indeks transakcyjny, stosowany jako wskaźnik referencyjnej stopy procentowej. Wysokość wskaźnika odzwierciedla koszt pozyskania finansowania na rynku hurtowym nie tylko przez banki i inne instytucje finansowe, ale również duże przedsiębiorstwa. Uwzględnia realne transakcje jednodniowych depozytów niezabezpieczonych wykonane w ciągu dnia.
Mateusz Szczurek członek zarządu Banku Gospodarstwa Krajowego, zapytany o reformę wskaźnikową, wyraził opinię, że WIRON nie jest najlepszą alternatywą dla WIBOR, ponieważ uwzględnia również stawki podmiotów komercyjnych. Rodzi to pewne problemy ze względu na brak spójności w raportowaniu tych podmiotów. Zdarza się też, że duże podmioty nie są równo traktowane, a w koszyku transakcyjnym mogą znaleźć się również podmioty małe.
Wyraził pewne zaniepokojenie tym, że WIRON okazał się słabo skorelowany z głównymi stopami banku centralnego. WIRF i WRR wydają się pod tym względem bardziej transparentne, ponieważ lepiej odzwierciedlają parametry polityki pieniężnej Narodowego Banku Polskiego.
Dużą zaletą WIRF i WRR jest to, że reprezentują hurtowy rynek transakcyjny i mogą dzięki temu przyczynić się do szybszego rozwoju rynku instrumentów pochodnych i lepiej przyjąć się na rynku. Wynika to z ich większej przewidywalności, co zapewnia też efektywniejsze planowanie biznesowe.
Dodaj komentarz