Moda na azjatycką kuchnię już jakiś czas temu opanowała Polskę. Nasi rodacy pokochali dania kuchni japońskiej, wietnamskiej czy koreańskiej. Lubimy także wszystko, co kojarzy nam się z Orientem – triumfy święcą restauracje i lokale, w których możemy jeść dalekowschodnie potrawy w towarzystwie przywołujących nam na myśl muzykę i wystrój z tamtej części świata. Tym, co nieodmiennie kojarzy nam się z kuchnią azjatycką, są z pewnością pałeczki. Jedzenie pałeczkami przysparza nam jednak niekiedy krępujących problemów. Szczególnie w miejscu publicznym wstydzimy się ich używać, wybierając zamiast tego zwykłe sztućce, w obawie o spadające na talerz jedzenie i tym samym faux pas. Nie zawsze wiemy jak prawidłowo trzymać pałeczki i na czym właściwie polega technika jedzenia pałeczkami. Poniższy poradnik pomoże ci jednak rozwiać te wątpliwości – przekonasz się, że to nie jest takie trudne!
Jedzenie pałeczkami ma naprawdę długą tradycję. Za wymyślenie tej formy spożywania posiłków odpowiadają prawdopodobnie Chińczycy. Już 200 tys. lat temu praprzodkowie człowieka mieszkający na terenie Chin (tzw. ludzie pekińscy) nauczyli się opiekać nad ogniem jedzenie – oblepione bryłkami mułu. Aby się nie spaliło, obracali je przy pomocy patyków. Tych samych patyków używano także do rozbijania bryłek i do wyjmowania kawałków jedzenia z gotującej się wody. Z upływem lat patyki transformowały w dobrze nam znane pałeczki. Były one przydatne zwłaszcza w czasie wielkiego głodu – pomagały sprawnie dzielić pożywienie na naprawdę małe kawałki i tym samym, oszczędzać posiłek na później.
W języku chińskim nazywamy ten rodzaj sztućców „kwaizi”, co możemy przetłumaczyć jako „zwinne pałeczki”. Angielska nazwa „chopstick” powstała z kolei dzięki XVII-wiecznym marynarzom, którzy przetłumaczyli zapisane w pidżinie „chop”– pochodzące z kolei od kantońskiego „kap” – „szybki”. Wielkim orędownikiem pałeczek był Konfucjusz. Spożywał tylko dania wegetariańskie, a operowanie nożem kojarzyło mu się z brutalnością i rzezią, co według niego, nie przystawało do obyczajów człowieka cywilizowanego.
Chińczycy uważają jedzenie pałeczkami za swoje dziedzictwo. W samym rejonie Fenghua produkuje się aż 60 tys. par pałeczek bambusowych dziennie! Nawet ta liczba nie wystarcza jednak do zaspokojenia lokalnego popytu, nie mówiąc o zapotrzebowaniu innych krajów. Fabryki pałeczek pracują całą dobę. Co ciekawe, w Chinach zalecane jest obecnie stosowanie pałeczek plastikowych. Fanów ekologii może to nieco zdziwić, jednak dzieje się tak z powodu nadmiernej eksploatacji taniego w Chinach, lecz wysoko cenionego pod względem jakości, drewna bambusowego. Zagraża to środowisku naturalnemu, dlatego rekomendowane są tworzywa sztuczne – oczywiście w wersji wielorazowej.
W celu ograniczenia ilości odpadów nałożono również na pałeczki 5% podatku, jednak nie zniechęca to mieszkańców Chin i turystów w Państwie Środka do korzystania z tego rodzaju sztućców. Nic dziwnego – pałeczki stały się dla nas prawdziwym symbolem chińskiej kuchni i coraz częściej pojawiają się przy naszych talerzach.
Nie każdy jest w stanie poprawnie wskazać, które potrawy powinniśmy jeść przy pomocy pałeczek. Wiele osób mylnie sądzi na przykład, że pałeczkami nie da się jeść zupy. A to nieprawda! Należy pamiętać, że warzywa w azjatyckich zupach są pokrojone w łódki i składają się z o wiele większych kawałków niż w zupach zachodnich – spokojnie można więc je złapać.
Warto zwrócić uwagę na rodzaj pałeczek, który podpowie nam ich przeznaczenie. Ogólnie, chińskie pałeczki mają od 23 do 25 cm. Pałeczki japońskie są nieco krótsze: liczą sobie od 18 do 20 cm. O ile chińskie pałeczki mają tępe zakończenie i prostokątny kształt, pałeczki japońskie mają na końcu mini-szczypce, które pozwalają na precyzyjne schwytanie mniejszych kawałków jedzenia. Możemy również spotkać się z pałeczkami długimi nawet na 35 i więcej centymetrów. Służą one przeważnie do roztrzepywania jajek lub przekładania jedzenia z jednej miseczki do drugiej.
Choć kojarzymy przede wszystkim pałeczki bambusowe, nie dziwmy się na widok sztućców wykonanych z drzewa sandałowego, sosnowego lub cedrowego. Zdarzają się również pałeczki ze złota, srebra, porcelany czy z kości słoniowej, inkrustowane kamieniami szlachetnymi – niektóre z nich to prawdziwe dzieła sztuki jubilerskiej!
Zobacz także: Jak jeść pałeczkami? Praktyczne porady
Technika jedzenia pałeczkami nie jest wcale tak trudna, jak nam się wydaje. Należy jedynie pamiętać o kilku kwestiach, które pomogą nam uniknąć faux-pas. Co do nich należy?
Prawidłowy sposób używania pałeczek wygląda w następujący sposób: dolna pałeczka jest nieruchoma i spoczywa na podstawie kciuka oraz między palcami wskazującym i środkowym. Drugiej pałeczki używamy natomiast jak ołówka, również przy pomocy czubków kciuka i palców wskazującego i środkowego, co ułatwia nam sprawne ściśnięcie, utrzymanie i przenoszenie jedzenia.
Czego nie wolno robić pałeczkami? Na pewno wbijać ich w ryż. Ten gest przez Chińczyków kojarzony jest z zapalaniem kadzidełek na grobie i uważany za świętokradztwo. W ogóle, nie wolno wbijać jedzenia na pałeczkę – po prostu je przenosimy przy użyciu jej końca, zawsze cieńszego. Nie należy również podawać jedzenia z pałeczki na pałeczkę. Absolutnie zakazane jest rzucanie pałeczek na podłogę – to niezwykle obraźliwy dla Chińczyków gest. Nie wypada także szukać w daniu najlepszych kawałków, rozgrzebując potrawę. W Chinach nazywane jest to bowiem „kopaniem grobu pałeczkami”.
Przy talerzu pałeczki powinny być ułożone cieńszą częścią na małych podstawkach i równolegle jedna do drugiej – skrzyżowanie, a zwłaszcza złamanie pałeczek w domu gospodarza to wyjątkowo zła wróżba i zapowiedź śmierci. Za to dozwolone – a nawet mile widziane – jest wycieranie pałeczek przed posiłkiem. Oznacza to zapowiedź miłego spędzenia czasu z przyjaciółmi oraz pozwala pozbyć się ze sztućców nadmiaru włókien bambusowych, które mogą przeszkadzać w jedzeniu. Smacznego!
Dodaj komentarz