Jęczmień jest dokuczliwą zmianą zapalną, która wyglądem przypomina podskórny obrzęk. Powstaje w rezultacie zablokowania ujścia gruczołów łojowych, wywołanego zazwyczaj przez szkodliwe bakterie gronkowcowe. Ten nieestetyczny ropień najczęściej znika samoistnie, ale niekiedy dolegliwość wymaga konsultacji u specjalisty.
Zmiana tworzy się zazwyczaj tuż przy linii rzęs i na początku przypomina drobną, czerwoną krostkę, która z czasem dojrzewa i powoduje miejscowe opuchnięcie powieki. Niektóre jęczmienie mogą przybierać duże rozmiary, co jeszcze bardziej pogarsza samopoczucie dotkniętej nim osoby.
Przypadłość może występować zarówno po zewnętrznej, jak i wewnętrznej stronie powieki, przy czym w tym drugim przypadku dużo trudniej ją dostrzec w początkowej fazie. Taki ropień ukrywa się głębiej i bywa bardziej dokuczliwy.
Jęczmieniowi często towarzyszy zaczerwienienie całej powieki, a także oczu. Może pojawiać się wzmożone łzawienie oraz wyjątkowo nieprzyjemne uczucie obecności w oku ciała obcego. Większość chorych uskarża się także na światłowstręt, suchość oraz ograniczenie pola widzenia.
Kiedy ropnie pojawiają się bardzo często, schorzenie może przerodzić się w przewlekłe zapalenie zwane gradówką. Choć przypadłość zazwyczaj nie jest bolesna, zdarza się, że uciska na rogówkę i w rezultacie może wywołać tymczasowy astygmatyzm. Dodatkowo wygląda bardzo nieestetycznie, a choremu stale towarzyszy poczucie nieprzyjemnego napięcia.
Jęczmień wewnętrzny to popularne określenie na zapalenie gruczołów tarczkowych, które znajdują się tuż pod powieką. Jęczmieniem zewnętrznym nazywa się z kolei zapalenie gruczołów łojowych lub potowych wywołane przez bakterie. W zdecydowanej większości przypadków są to gronkowce, ale zdarza się też, że dolegliwość wywołują inne drobnoustroje, dlatego podstawowym działaniem prewencyjnym jest odpowiednia higiena.
Najbardziej wrażliwe na nawroty choroby są osoby, które borykają się z problemami dermatologicznymi, takimi jak łojotok, oraz różnego rodzaju alergiami. Sprzyjać mu może także obniżona odporność, nieleczona lub niewyregulowana cukrzyca. Przypadłość częściej dotyka osoby dorosłe, co naukowcy łączą ze zmianami hormonalnymi zachodzącymi w ciele. Wyróżnia się również następujące czynniki, na których wyeliminowanie mamy wpływ:
Kiedy jęczmień dojrzewa, na jego czubku pojawia się wyraźny, żółty lub różowy czopek. To znak, że wkrótce zmiana pęknie, a na powierzchnię wydobywać zacznie się nagromadzona ropa. Powstała w ten sposób rana goi się w ciągu kilku kolejnych dni. Niekiedy zdarza się, że zmiana nie pęka, lecz samoistnie zasycha i zarówno jedna, jak i druga sytuacja uznawana jest za prawidłową.
Przypadek komplikuje się, gdy objawy długo nie ustępują, a nawet stopniowo się nasilają. Wtedy należy obowiązkowo zgłosić się do okulisty lub internisty. Lekarz obejrzy zmianę i zleci odpowiednie preparaty z antybiotykiem. Jeśli sytuacja nie ulegnie poprawie, konieczne może okazać się nacięcie jęczmienia.
Aby złagodzić nieprzyjemne objawy, a także przyspieszyć proces regeneracji, można wypróbować sprawdzone, domowe sposoby. Zawsze warto pamiętać jednak o zachowaniu ostrożności. Najpopularniejszą metodą są ciepłe okłady z zielonej herbaty, suszonego nagietka, rumianku lub natki pietruszki. Rośliny należy parzyć pod przykryciem przez około 10 minut, a powstałym naparem nasączyć kompres lub zwykły kosmetyczny płatek. Taki ciepły okład należy przykładać 3 razy dziennie do powieki na kilka do kilkunastu minut.
Jęczmień bywa uciążliwą dolegliwością, ale na szczęście w większości przypadków znika równie szybko, jak się pojawia. Podstawą profilaktyki okazuje się odpowiednia higiena oraz unikanie niebezpiecznych oparów.
Dodaj komentarz