Medytacja to nie tylko wyłączna domena buddyjskich mnichów. Wiele osób stosuje ją w codziennym życiu, aby poprawić swoje samopoczucie i zmierzyć się z negatywnymi emocjami. Jaki wpływ na człowieka ma medytacja i w jaki sposób wykorzystuje się ją w psychologii?
Istnieje wiele różnych definicji medytacji – sama czynność tego rodzaju dla każdego oznacza coś indywidualnego, odczuwanego inaczej. Najprościej jest określić ją, jako stan głębokiego skupienia i relaksu, bezwzględnego panowania nad potokiem myśli. Wliczają się tutaj także praktyki zmierzające do osiągnięcia takiego stanu.
Medytacja jako rytuał znany jest ludzkości od zarania dziejów. Zajmuje bardzo ważne miejsce w religiach Wschodu (m.in. buddyzmie, hinduizmie, taoizmie). Za jej pośrednictwem praktykujący wprowadzali się w stan, który miał przybliżać ich do zrozumienia własnego „ja”, pomóc w zdobyciu umiejętności, a także komunikować się z bóstwami.
Wraz z ćwiczeniem pojawia się także umiejętność wywoływania konkretnych uczuć. Wszystko to ma na celu okiełznanie wewnętrznych przeżyć, zrozumienie ich i dotarcie do „wewnątrz siebie”.
Znane jest dobroczynne działanie medytacji na psychikę człowieka. Pozwala ona m.in. na:
Medytacja pomaga przede wszystkim w wyciszeniu się. Oznacza to zapanowanie nad kłębiącymi myślami i całkowite oczyszczenie umysłu. Dla niektórych może wydawać się to nieprawdopodobne – jak można myśleć „o niczym”? Mistrzowie techniki medytacji udowadniają jednak, że jest to możliwe i niesie za sobą wiele korzyści.
Panowanie nad myślami to ważna umiejętność, szczególnie dla osób cierpiących na różne zaburzenia psychiczne.
Medytacja często używana jest w terapii wielu chorób i zaburzeń, między innymi dlatego, że pozwala dotrzeć do istoty problemu i spojrzeć na niego z innej strony. Rozpoznanie problemu stanowi także pierwszy krok do jego rozwiązania.
Wszystkie one mogą mieć podłoże biologiczne, lecz medytacja pomaga w oswojeniu przyczyn psychologicznych (najczęściej natłoku negatywnych uczuć). Dużą rolę odgrywa tu efekt wzmożonej produkcji hormonu dopaminy, który wyzwalany jest przez medytację.
Do wąskiej grupy osób, dla których nie wskazana jest medytacja należą schizofrenicy oraz osoby cierpiące na ciężką depresję. Kontakt z własną osobowością może być dla nich druzgocący i niebezpieczny.
Medytacja może odbywać się w pozycji siedzącej, jak również w trakcie aktywności fizycznych. Istnieje bardzo wiele technik medytacji, dlatego każdy może znaleźć sposób dla siebie. Oto niektóre z nich:
Najważniejszą zaletą medytacji jest wyciszenie umysłu, do którego dąży się poprzez jej ćwiczenie i praktykowanie. Taki wypoczynek od myśli działa kojąco, szczególnie w czasach nerwowego życia „w biegu”. Stres ma destrukcyjne działanie zarówno na ciało, jak i umysł, dlatego nauka głębokiego wyciszenia jest jak najbardziej wskazana.
Dodaj komentarz