Już we wrześniu Galeria Opera rozpocznie nowy sezon wystawą jej współtwórcy i jednego z pomysłodawców – Adama Myjaka. Jednak to dopiero początek zaplanowanych wystaw.
Adam Myjak to znakomity rzeźbiarz i pedagog, profesor i rektor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Z Antonim Pastwą, znanym rzeźbiarzem, stworzył rozpędzoną Kwadrygę na frontonie Teatru Wielkiego. W dorobku artystycznym ma ponad sto wystaw indywidualnych w kraju i na świecie. Liczne nagrody i wyróżnienia, m.in. najwyższe odznaczenie dla kultury Złoty Medal Gloria Artis, nagrodę im. Cypriana Norwida − Dzieło życia za całokształt twórczości.
W Europejskim Centrum Muzyki im. Krzysztofa Pendereckiego powstała stała Galeria Rzeźb artysty. Znak rozpoznawczy rzeźbiarza to monumentalne figury, nieraz bez rąk, bez głów, z zamkniętymi oczami. Na pytanie, czy we współczesnej sztuce piękno się już skończyło, artysta wskazuje, że bez względu na czasy, w takiej czy innej formie, jest ono obecne w twórczości, a jego poszukiwanie to jeden z głównych filarów jego pracy.
Kolejny artysta, którego dzieła będziemy mogli oglądać, to Antoni Fałat, malarz, rysownik, grafik, wykładowca, twórca Europejskiej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Swoje prace wystawia w kraju i za granicą. W dorobku artystycznym ma ponad 40 wystaw indywidualnych praz ponad 90 wystaw zbiorowych. Od najwcześniejszych lat artysta czerpie inspiracje ze starych fotografii. − Zawsze interesowała mnie postać ludzka zamknięta w czasie przeszłym. Nie jest mi wygodnie żyć we współczesnym świecie. 40 lat temu to też było współczesne, tylko o 40 lat mniej – mówi Fałat w wywiadzie „Sztuka musi być namiętna jak kobieta” dla „Magazynu VIP”.
Bardzo ważne w malarstwie artysty są kobiety. Maluje akty, portrety, sceny rodzajowe, w tle pejzaże, rekwizyty, ptaki, skrzydła, chmury. W latach 80. Fałat namalował obraz „Dwie Europy”, przedstawiający dwie postacie kobiece odwrócone od siebie, co kojarzyło się z podziałem Europy. −Bo co to jest obraz? Płaszczyzna, kolor, postać, która zajmuje określoną przestrzeń. Tło, które może być z wbudowanym pejzażem albo z różnymi formami. Maluję upływający czas. Czas, który odchodzi. Trzeba go zachować w sztuce, bo w każdym pokoleniu są ludzie, dla których malarstwo jest ważne, jest jedną z życiowych potrzeb – mówi artysta.
Następna ekspozycja to wystawa Jerzego Adama Stajudy, malarza, rysownika, krytyka sztuki, zafascynowanego chińską kaligrafią i muzyką klasyczną. Grał na kilku instrumentach, prowadził studia nad morfologią pisma chińskiego, a fascynacje te można zauważyć w jego malarstwie. Kompozycje malarskie Stajudy zachwycają lekkością, ekspresją i delikatnością. Jego sztuka jest czymś uchwyconym na pograniczu jawy i snu.
We współpracy z Muzeum Teatralnym powstanie wystawa poświęcona postaci światowej sławy scenografa operowego i teatralnego, malarza i pedagoga, laureata wielu prestiżowych nagród − Andrzeja Kreutza-Majewskiego. Artysta jest absolwentem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych i Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie. Jego realizacje dla Teatru Wielkiego to premiera „Święta wiosny” Strawińskiego, scenografia do oper: „Syn marnotrawny” Debussy’ego i „Judith” Honeggera. W 1966 roku otrzymał nominację na stanowisko naczelnego scenografa Teatru Wielkiego w Warszawie, którą pełnił do 2005 roku. W tym czasie zaczęła się jego wielka międzynarodowa kariera i realizacje dla czołowych teatrów operowych świata, m.in. w Nowym Yorku, Paryżu, Wiedniu, Londynie, Buenos Aires czy Mediolanie. Był laureatem wielu prestiżowych nagród, krajowych i zagranicznych.
W nowym sezonie Muzeum Teatralne zaprezentuje wystawę wspomnieniową poświęconą życiu i twórczości Marii Fołtyn, śpiewaczki, reżyserki operowej, organizatorka i dyrektorki Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki. W grudniu 2022 roku przypada 10. rocznica śmierci artystki. Na ekspozycji zaprezentowane zostaną unikatowe fotografie, kostiumy teatralne, afisze, portrety sceniczne i statuetki. Zgromadzone zostały liczne odznaczenia i pamiątki ofiarowane z okazji festiwali Moniuszkowskich. Motywem wiodącym pozostanie „Halka”– od debiutu śpiewaczki w tej partii na scenie gdańskiego Studia Operowego w 1949 roku po dokonania reżyserskie i rozsławianie twórczości operowej Stanisława Moniuszki na światowych scenach operowych całego świata.
Muzeum Teatralne zrealizuje też wystawę nawiązującą do twórczości Otto Axera − malarza, grafika, pedagoga, jednego z najciekawszych polskich scenografów II połowy XX w. Absolwenta krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Artysta jako scenograf zadebiutował w 1932 roku w Teatrze Miejskim we Lwowie, potem w Łodzi i w Warszawie. Współpracował m.in. z Leonem Schillerem i Andrzejem Pronaszką. Po wojnie Axer został scenografem Teatru Polskiego w Warszawie, tworzył też scenografie do spektakli operowych, m.in. w Teatrze Wielkim w Warszawie. W twórczości malarskiej preferował formy kameralne. Prezentował swoje malarstwo na licznych wystawach w kraju i za granicą.
Nie zabraknie też różnorodnych i ciekawych zajęć dla dzieci i młodzieży związanych z kulturą i sztuką.
Anna Arwaniti
Dodaj komentarz