Zdezorganizowani i emocjonalnie niestabilni, trudno adaptujący się, nadużywający alkoholu, impulsywni lub posiadający osobowość globalnie adaptującą się. Kim jest przeciętny hazardzista? Czy możemy wyróżnić pewne typy w obrębie tej grupy?
Według badań CBOS-u statystycznym hazardzistą w Polsce jest mężczyzna w wieku od 18 do 24 lat, z wykształceniem średnim, mieszkający w dość dużych miastach. Wśród hazardzistów możemy wyodrębnić określone podgrupy.
Profesjonalni hazardziści – stworzyli z hazardu zawód oraz utrzymują się z obstawiania. Specjalizują się i szkolą w grach, które sami wybrali, potrafią kontrolować zarówno ilość pieniędzy oraz czas poświęcony na grę, jak i emocje. Cierpliwie oczekują na szansę do postawienia korzystnego zakładu i starają się maksymalizować swoje zyski.
Antyspołeczni hazardziści – używają hazardu, by nielegalnie zdobyć pieniądze. Nierzadko zamieszani w ustawiane mecze, wyłudzanie bonusów, grę obciążonymi kostkami czy znaczonymi kartami.
Przypadkowi towarzyscy hazardziści – grają dla rozrywki i dla towarzystwa. Hazard może być dla nich formą relaksu. Osoby te nie są uzależnione.
Poważni towarzyscy hazardziści – dla tych osób hazard to przyjemność, źródło odpoczynku i najlepsza rozrywka. Poważny towarzyski hazardzista jest jak pasjonat, który mówi, myśli i koncentruje się na grze jak na hobby. Mimo to potrafi on kontrolować ilość pieniędzy i czasu przeznaczonego na grę.
Hazardziści ucieczkowi – uciekają się do hazardu, aby uciec od codziennych problemów. Hazard nie jest dla nich źródłem przyjemności, ale sposobem na uśmierzanie wewnętrznego bólu (podobnie jak w przypadku osób nadużywających alkoholu dla ulgi).
Kompulsywni hazardziści – gracze, którzy stracili kontrolę nad swoją grą. Hazard jest dla nich zdecydowanie na pierwszym miejscu. Ten rodzaj uzależnienia postępuje i niszczy każdy aspekt życia osoby zniewolonej przez hazard. Dla kontynuacji gry kompulsywni hazardziści mogą łamać moralne zasady poprzez dopuszczenie się kłamstw, kradzieży czy defraudacji, a ponadto zaczynają ukrywać swoje uzależnienie.
Sygnały, po których można rozpoznać nałogowego hazardzistę:
Silny przymus grania, obsesja na punkcie gry – osoba, która wpadła w sidła nałogu, obsesyjnie myśli o graniu, a kiedy nie może zrealizować swojej potrzeby, doświadcza rozdrażnienia, niepokoju, ma wahania nastrojów. Obsesja na punkcie gry objawia się mocnym inwestowaniem’ czasu i pieniędzy w tę formę rozrywki, stawianiem hazardu na pierwszym miejscu.
Upośledzenie kontroli nad powstrzymywaniem się od grania oraz czasem poświęcanym na granie – osoba uzależniona może mieć problemy z powstrzymaniem się od gry, mimo że planowała wcześniej tego nie robić. Stopniowo też wydaje na to coraz większe sumy pieniędzy.
Ucieczka od problemów – hazard zaczyna być traktowany jako sposób ucieczki od problemów.
Okłamywanie – kiedy hazard przybiera patologiczną formę, zaczynają pojawiać się kłamstwa. Osoba uzależniona chce w ten sposób zataić przed bliskimi skalę problemu.
Zadłużanie się – uzależniony pożycza od bliskich coraz większe kwoty na gry hazardowe, zaciąga kredyty, popada w długi.
Rozpad bliskich relacji – bardzo często dochodzi do rozpadu bliskich relacji, hazardzista zaczyna mieć problemy w pracy.
Silna presja na wielką wygraną – hazardzista marzy o wielkiej wygranej, która ma być dowodem własnej wartości, sposobem na udowodnienie otoczeniu, że jest się wartościowym człowiekiem. Hazardziści żyją we własnym świecie, w którym najważniejszy jest wynik gry.
Najlepszym krokiem będzie kontakt ze specjalistą. Terapeuta od uzależnień pomoże w ocenie problemu pacjenta i opracowaniu planu wychodzenia z niego. W zależności od diagnozy i oczekiwań osoby uzależnionej cele terapii mogą być różnorodne – od dążenia do pełnego powstrzymywania się od gier hazardowych aż do nabycia umiejętności korzystania z hazardu w sposób opanowany. Droga wyjścia może obejmować różne działania, m.in. terapię indywidualną, grupową, wsparcie farmakologiczne.
Osoby uzależnione nie chcą zaakceptować rzeczywistości. Leczenie, które pomaga zwalczyć uzależnienie od hazardu, można rozpocząć, gdy hazardzista zaakceptuje to, że jest chory.
Pamiętajmy, iż są skuteczne sposoby leczenia. Jeśli dana osoba czuje, że coś jest nie tak, ważne jest, by podjęła pierwsze kroki do zmiany na lepsze.
Paulina Brzezik
Dodaj komentarz