Wystawa w Muzeum Teatralnym w Operze Narodowej pokazuje historię tanga na tle życia kulturalnego w międzywojennej Warszawie.
Tango − muzyka i taniec − decyzją z 30 września 2009 r. zostało wpisane na listę światowego niematerialnego dziedzictwa kulturalnego UNESCO. Narodziło się ono w Argentynie w połowie XIX w. Opierało się na improwizacji i silnych emocjach tancerzy. Zyskało olbrzymią popularność w Europie i na świecie. Bliskość i zmysłowość partnerów nie u wszystkich spotkała się jednak z aprobatą. W efekcie tango stało się tzw. tańcem nieprzyzwoitym − papież Pius XI uznał, że jest szkodliwe i niemoralne. Mimo to zwolenników tańca było więcej niż przeciwników. Tango stało się natchnieniem dla poetów, kompozytorów, a nawet malarzy. Stało się tańcem wolności.
Wielbicielem tanga był słynny amant filmowy Rudolf Valentino. W Europie popularność tańca jest związana z Janem i Marią Reszke oraz ich paryskim salonem. Tam też Enrique Saborido, który komponował muzykę i był instruktorem tanga, po raz pierwszy zatańczył tango na naszym kontynencie. Maria Reszke, żona światowej sławy polskiego śpiewaka, założyła pierwszą szkołę tego tańca. Jej uczniowie, aktorzy, zatańczyli tango w spektaklu operetkowym „Targ na dziewczęta”. W 1912 r. znany angielski komik i aktor filmowy George Grossmith Jr. zatańczył z Phyllis Dare tango na scenie londyńskiego Gaiety Theatre.
W Polsce tango zostało po raz pierwszy zaprezentowane w 1913 r. warszawskim Teatrze Nowości, w wykonaniu Lucyny Messal i Józefa Redo. Wkrótce stało się najpopularniejszym tańcem przedwojennej Polski. Szczególną popularnością cieszyło się tango argentyńskie, które na ekranie kinowym w 1916r zatańczyła Pola Negri. Tango święciło triumfy w warszawskich kabaretach, w kinie, na dansingach, a nawet w reklamach. Muzykę do tanga pisali tacy kompozytorzy, jak Jerzy Petersburski czy Henryk Wars, a teksty m.in. Julian Tuwim i Jan Brzechwa. Na scenach kabaretów i teatrów śpiewały takie gwiazdy, jak, Hanka Ordonówna, Mieczysław Fogg czy Eugeniusz Bodo.
Wystawa prezentowana w Muzeum Teatralnym przypomina tamte niezwykłe czasy, znanych tancerzy, aktorów, śpiewaków, kompozytorów i autorów tekstów licznych piosenek związanych z tangiem. Można prześledzić dzieje tanga na licznych fotografiach, obrazach, poznać modę, która towarzyszyła tańcowi. Unikatowym eksponatem jest lalka pochodząca z szopki noworocznej, przedstawiająca Ludwika Sempolińskiego, który był wykonawcą m.in.: Tanga Andrusowskiego. Są też jedyne w swoim rodzaju suknie sceniczne artystki operowej Niny Grudzińskiej, która bardzo ekspresyjnie śpiewała tanga w kabarecie Morskie Oko. Ze zbiorów rodzinnych pochodzą pamiątki związane z aktorem i śpiewakiem operetkowym Józefem Redo i legendarnym śpiewakiem Mieczysławem Foggiem, wykonawcą słynnego Tanga Milonga, które stało się przebojem stulecia.
Atmosferę wystawy tworzą fragmenty polskich filmów związanych z tematyką tanga, choćby „Antek Policmajster” czy „Piętro wyżej”. Wielu śpiewaków opery i operetki nagrywało słynne szlagiery tanga. Na wystawie można podziwiać szkicowe portrety Hanki Ordonówny i Haliny Szmolcówny autorstwa Stefana Norblina. Wśród karykatur jest też bogaty zbiór portretów gwiazd kabaretu Qui Pro Quo autorstwa Zygmunta Nirsteina, m.in. Adolfa Dymszy, Zuli Pogorzelskiej, Konrada Toma, Jerzego Boczkowskiego.
Tango nie tylko podbiło parkiety, nagrano ponad cztery tysiące niezapomnianych piosenek. Warto chociaż na chwilę przenieść się do tamtych czasów i poczuć magię najpopularniejszego rytmu dwudziestolecia międzywojennego – tanga.
Anna Arwaniti
Dodaj komentarz