Staw skokowy jest stawem o wyjątkowej, niezwykle skomplikowanej, budowie anatomicznej. Zbudowany jest z dwóch pięter: piętro górne odpowiada za ruch zawiasowy do przodu i tyłu, piętro dolne pozwala na ruchy odwracania i nawracania stopą. Struktura stawu zapewniana jest przez 5 kości, 8 więzadeł oraz zespół mięśni. Poziom skomplikowania stawu umożliwia wykonywanie zróżnicowanych ruchów stopą, ale sprawia niestety, że struktura ta często ulega uszkodzeniom mechanicznym.
Najczęstszymi urazami stawu są tzw. zwichnięcia, skręcenia oraz złamania. Skręcenie stawu jest to zjawisko polegające na naderwaniu więzadeł, utrzymujących staw na swoim miejscu. Sytuacja taka występuje często, przy pechowym kroku skutkującym nieanatomicznym ułożeniem stopy lub innej sile działającej na więzadło. Zwichnięcie to zjawisko podobne do skręcenia, jednak mówimy o nim w przypadku uszkodzenia torebki stawowej, co skutkuje przesunięciem kości. Nieprawidłowe ułożenie względem siebie kości sprawia, że powierzchnie stawowe nie przylegają do siebie prawidłowo, co wywołuje ból i potencjalnie może spowodować poważne uszkodzenie kości. Złamania występują zazwyczaj w górnym piętrze stawu, czyli w miejscu połączenia kości skokowej z kośćmi goleni. Najczęściej złamanie dotyczy kostki bocznej – strzałkowej.
Na szczęście najczęściej w przypadku urazu stawu skokowego nie dochodzi do poważnych uszkodzeń. Małe urazy więzadeł goją się szybko, a nadciągnięte mięśnie ulegają regeneracji. Zazwyczaj, jedyną konsekwencją urazu, jest ból łatwy do opanowania poprzez zastosowanie żelu Dip Rilif. Należy pamiętać jednak o obserwacji urazu, aby nie przeoczyć potencjalnie niebezpiecznych zmian powstałych na drodze uszkodzenia. Już w momencie zdarzenia należy podjąć kroki, mające na celu ochronę miejsca urazu oraz ograniczenie obrzęku, poprzez uniesienie nogi ponad powierzchnię ciała, zastosowanie ucisku oraz ochłodzenie stawu przy użyciu np. suchego lodu. W przypadku przedłużającego się, intensywnego bólu lub widocznie niefizjologicznej ruchomości stawu należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Profesjonalna pomoc umożliwi zapobiegnięcie konsekwencji źle gojącego się urazu lub złamania kości. Ortezy, opaski lub stabilizatory to często wykorzystywane urządzenia wspomagające naturalne procesy regeneracyjne. Oprócz ustabilizowania stawu niezbędna bywa również rehabilitacja. Uaktywnianie stawu, poprzez stosowanie specjalnie dobranych ćwiczeń fizycznych lub masaży pozwoli, na szybszą regenerację i zmniejszy ryzyko utraty pełnej sprawności stawu skokowego. Oprócz wizyty w gabinecie lekarza często potrzebna jest więc również opieka fizjoterapeuty.
Unikanie urazu stawu skokowego to najlepsza metoda prewencji. Rozgrzewka przed ćwiczeniami, dobranie wygodnych butów i nienadwyrężanie stawu, to racjonalne zachowania pozwalające na utrzymanie zdrowia. Równie istotne są ćwiczenia wzmacniające stabilność stawu. Urazy często dotyczą bowiem osób ćwiczących rzadko, o słabo rozbudowanej muskulaturze i delikatnych, niewyćwiczonych ścięgnach.
Dodaj komentarz