Współczesne nowoczesne hotele prześcigają się w oferowaniu swoim gościom jak najszerszego zakresu usług, udogodnień i sposobów rekreacji spełniających warunek wyjątkowości i oryginalności – cech niezwykle pożądanych przez klientów oraz odróżniających dany obiekt od konkurencji. Jednak nawet hotel o największych możliwościach w zakresie zapewnienia najwyższego standardu usług i potencjale dotyczącym wyszukanej oferty nie może urzeczywistnić idei genius loci (łac. ducha miejsca decydującego o wyjątkowość danej przestrzeni) właściwej w naturalny sposób zamkom, pałacom i dworom.
Szczególny rodzaj hoteli mieszczących się w historycznych obiektach czerpie swą oryginalność i atrakcyjność, składającą się właśnie na nieuchwytną ideę genius loci, z wielu źródeł. Wszystkie tego rodzaju budowle, poddawane adaptacji na hotele (niezależnie od ich charakteru obronnego czy też rezydencjalnego), łączą te same atrybuty wyjątkowości wypływające z trzech wartości: historycznych, artystycznych i użytkowych.
Historyczna budowla jest pomnikiem przeszłości, zabytkiem niejednokrotnie wysokiej klasy, ale również dziełem sztuki skupiającym cechy szczególnie ważne dla estetycznych trendów danej epoki. Walor wartości historycznej posiadają również wszelkie przedmioty: meble, stare narzędzia pracy (nie tylko artefakty ściśle artystyczne) będące na wyposażeniu tego typu obiektów. Tym samym tylko hotel historyczny, z całym bogactwem architektury, otoczenia czy niepowtarzalnego wystroju, posiada dodatkowo emocjonalną siłę oddziaływania, która w subtelny sposób wpływa na gości. Jest to pewien rodzaj sentymentu, który budzi się w człowieku w momencie obcowania z historycznym klimatem budowli.
Wartość artystyczna tego typu obiektów, niezwykle trudna do uchwycenia, wyraża się w sposobie i sile oddziaływania estetycznego na człowieka. Architektura stanowiąca obiekt fascynacji miłośników i znawców sztuki jest miłym wrażeniem również dla laika obcującego z niepowtarzalnym stylem i formą, których nie poddano procesowi standaryzacji, jak ma to miejsce w przypadku hoteli należących do dużych sieci. Bezpośrednie otoczenie historycznych rezydencji tradycyjnie aranżowane było w zgodzie z trendami obowiązującej wówczas sztuki ogrodowej porządkującej najbliższe otoczenie przyrodnicze i zazwyczaj jego charakter zachował się do dziś.
Wartość użytkowa jest naturalną cechą przypisaną do każdego przedmiotu bądź dzieła sztuki, ze szczególnym uwzględnieniem architektury. Wszystkie bowiem budowle zostały wzniesione w ramach konkretnego przeznaczenia. Optymalną sytuacją jest, jeśli swą funkcję zachowują po dzień dzisiejszy. W tym miejscu ujawnia się niezwykły uniwersalizm dawnych rezydencji dworów czy pałaców, należy bowiem pamiętać, że dla staropolskiej szlachty dom był miejscem najważniejszym, wokół którego koncentrowało się całe życie właściciela. Była to przestrzeń intymnej samotności, wypoczynku, pracy, a także spotkania z sąsiadami i rodziną.
Warto zwrócić uwagę, jak w dawnych czasach tworzono miejsce zamieszkania. Jeszcze do niedawna był to długi i przemyślany proces. Miejsce pod budowę było bardzo ważne i wybierano je starannie, posiłkując się intuicją i wiedzą, z której w większej mierze już dzisiaj nie korzystamy, a która ogólnie służyła temu, abyśmy w danym miejscu byli szczęśliwi i czuli się dobrze. W niektórych przypadkach posługiwano się przy tym np. geomancją, która korzysta z instrumentów: wahadełka i różdżki, aby wykryć negatywne promieniowanie ziemi, szkodliwe i powodujące zaburzenia w funkcjonowaniu ludzi i zwierząt. A skoro można było znaleźć szkodliwe miejsca, to wykrywano również miejsca o pozytywnej emanacji i takie właśnie przeznaczano do osiedlenia. Wierzono, również, że dom usytuowany w odpowiednim miejscu przekłada się na namacalne życiowe korzyści. Ponadto wszystkie obiekty dawne budowano z naturalnych, „zdrowych” materiałów najwyższej jakości, takich jak drewno, kamień czy cegła – można powiedzieć, że były to budowle ekologiczne i nieskażone szkodliwymi sztucznymi elementami.
Większość z tych wspaniałych obiektów położona była z dala od cywilizacji, zanurzona w otaczającym je krajobrazie. Ich usytuowanie zawsze było uwzględniane w związku z troską o wygląd w kontekście warunków otoczenia. Otoczenie przyrodnicze takich rezydencji stanowi najczęściej starodrzew i starannie zaaranżowana przestrzeń ogrodowa. Wiele posiadłości znajduje się w oddaleniu od miast, a nawet wsi, ale są też wyjątki, ponieważ bywało tak, że miasto, rozbudowując się, zbliżyło się do danego obiektu. Nieruchomości historyczne zazwyczaj posiadają swoje stawy rybne, wędzarnie, piwniczki wypełnione winami. Właściciele korzystają z naturalnych produktów od okolicznych rolników, warzą własne piwo czy cydr.
Hotele historyczne zachowują zazwyczaj bardzo wysoki standard obsługi, a personel nawiązuje bezpośrednią relację z gośćmi, chętnie opowiadając historie i legendy, które znane są w okolicy z przekazów ustnych z pokolenia na pokolenie. Te wyjątkowe obiekty i ich otoczenie bardzo dobrze wpisują się w możliwość zorganizowania w niecodziennej scenerii ważnych uroczystości towarzyskich i rodzinnych. Restauracje hoteli zabytkowych często posiadają w swoim menu tradycyjne dania kuchni staropolskiej, zmieniające się w zależności od regionu i sezonu – w karcie często można znaleźć wyśmienicie przyrządzoną dziczyznę czy runo leśne z okolicznych lasów.
Zalety przebywania w takich miejscach każdy powinien odkrywać indywidualnie, odwiedzając hotele zabytkowe i delektując się ich urokiem.
Magazyn VIP rekomenduje jako godne polecenia następujące hotele w obiektach zabytkowych:
Dodaj komentarz