Hirudoterapia, czyli wspomaganie leczenia pijawkami lekarskimi, od kilkunastu lat znów jest bardzo popularne. Metoda jest całkowicie naturalna, a jej zastosowanie wykorzystuje się w wielu chorobach i schorzeniach. Terapię pijawkami oferuje coraz więcej gabinetów medycyny naturalnej, a także gabinetów kosmetycznych i nie tylko, bo znajduje zastosowanie także w lecznictwie zamkniętym (chirurgii ortopedycznej).
Pijawki były stosowane w leczeniu już w starożytności. Wtedy panowało przekonanie, że wysysają one zepsutą krew i oczyszczają organizm. Przez kolejne stulecia metoda nie traciła na popularności, ale z naukowego punktu widzenia trudno było wskazać konkretne korzyści medyczne. Właśnie dlatego w XX wieku medycyna konwencjonalna odsunęła stosowanie pijawek. Spektakularny powrót i popularność pijawek w medycynie był możliwy dzięki nowym badaniom naukowym. Dokładna analiza składu substancji wydzielanych przez pijawki jasno potwierdziła ich lecznicze właściwości.
Hirudoterapia jest naturalną metodą leczenia rozmaitych dolegliwości zdrowotnych przy użyciu pijawek, które przystawia się w chore, wcześniej zdezynfekowane, miejsce na ciele pacjenta. Pijawka wczepia się w skórę szczękami wyposażonymi w mikroskopijne ząbki. Zwykle pacjenci czują tylko niewielkie ukłucie i lekkie pieczenie, ponieważ wśród związków wpuszczanych przez pijawkę do krwioobiegu są substancje o działaniu przeciwbólowym.
Pijawka w czasie zabiegu nie przemieszcza się, pozostaje w miejscu przystawienia zwykle około godziny, czasem półtorej. Po upływie tego czasu pijawka sama odpada albo zdejmuje ją terapeuta. Pijawka może być wykorzystywana do zabiegu tylko raz, potem jest utylizowana. Do hirudoterapii nadają się wyłącznie pijawki hodowane w warunkach laboratoryjnych, bez kontaktu z otoczeniem zewnętrznym, posiadające świadectwo pochodzenia, a także żywione w sposób kontrolowany – tylko takie pijawki są w pełni bezpieczne dla pacjentów.
Do zabiegów terapeuci wykorzystują najczęściej takie gatunki pijawek, jak Hirudo verbana, Hirudo orientalis, Hirudo medicinalis.
Pijawki wspomagają leczenie chorób układu sercowo-naczyniowego, endokrynologicznego, pokarmowego, oddechowego, kostno-stawowego, moczowo-płciowego. Ponadto hirudoterapia pomaga w schorzeniach dermatologicznych i neurologicznych. Spectrum jej zastosowań jest ogromne, najczęściej jednak pijawki wykorzystywane są do trudno gojących się ran, krwiaków, żylaków, opuchlizn i różnego rodzaju obrzęków. Bóle głowy, kręgosłupa, stawów i wszelkie bóle reumatologiczne również zniwelujemy pijawkami. Zarówno terapeuci, jak i pacjenci twierdzą, że pijawki wyleczą nadciśnienie, niedociśnienie, a także wrzody żołądka i dwunastnicy.
Pijawki produkują tak zwane hirudozwiązki, czyli silne substancje lecznicze o właściwościach: przeciwbólowych, przeciwzapalnych, przeciwbakteryjnych oraz immunostymulujących. Hirudozwiązki rozpuszczają również złogi w naczyniach krwionośnych i obniżają ciśnienie tętnicze. Dotychczas odkryto około 115 związków gruczołów ślinowych pijawek, jednak nie wszystkie zostały jeszcze zbadane i opisane.
Do bardzo ważnych należą związki przeciwbólowe, które znieczulają miejsce ugryzienia przez pijawkę, oraz hirudyna, czyli enzym hamujący układ krzepnięcia krwi. Do krwi dostają się również substancje rozszerzające naczynia krwionośne oraz egliny – substancje silnie hamujące stany w traumatologii i chirurgii.
Z hirudoterapii na pewno nie mogą skorzystać osoby chorujące na niedokrwistość oraz wszyscy cierpiący na zaburzenia procesu krzepnięcia krwi. Wykluczone są również kobiety w ciąży i osoby z niskim ciśnieniem tętniczym. Należy pamiętać o tym, że każdy, kto zdecyduje się na hirudoterapię, powinien wcześniej wykonać badania krwi wskazane przez hirudoterapeutę.
W Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Niemczech czy Rosji hirudoterapia zaliczana jest do konwencjonalnych metod leczenia, powszechnie stosowanych przez lekarzy. W świetle polskiego prawa ten sposób leczenia nadal należy do niekonwencjonalnych.
Dodaj komentarz