SIBO (Small Intestinal Bacterial Overgrowth), czyli zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego to stan, w którym bakterie jelitowe rozmnażają się w nadmiernych ilościach w obrębie jelita cienkiego. Zazwyczaj w jelicie cienkim znajduje się niewielka liczba bakterii, ale w przypadku SIBO dochodzi do ich nadmiernego rozrostu, co może prowadzić do różnorodnych objawów ze strony układu trawiennego, takich jak wzdęcia, bóle brzucha, niestrawność czy zaburzenia wchłaniania pokarmu. Do diagnostyki tego schorzenia wykorzystuje się test wodorowo-metanowy (test oddechowy SIBO), który polega na pomiarze ilości wodoru w wydychanym powietrzu.
Wodorowo-metanowy test oddechowy jest zalecany, gdy istnieje podejrzenie nadmiernego namnażania się bakterii w jelicie cienkim. Objawy, które mogą stanowić wskazanie do wykonania testu:
Wskazaniem do badania SIBO może być również podejrzenie zaburzeń wchłaniania pokarmów, zwłaszcza gdy istnieje ryzyko niedożywienia lub niedoborów pokarmowych pomimo stosowania zrównoważonej diety. Należy pamiętać, że test oddechowy SIBO nie jest jedynym narzędziem diagnostycznym i powinien być interpretowany przez lekarza w kontekście całej klinicznej historii pacjenta oraz innych badań diagnostycznych.
Przed wykonaniem testu należy przestrzegać kilku zaleceń dotyczących przygotowania, które mają kluczowe znaczenie dla wiarygodności wyniku badania. Na dwa-trzy dni przed badaniem, pacjent powinien stosować dietę ubogą w węglowodany (zrezygnować z produktów zawierających laktozę, fruktozę czy inne cukry). Na 12 godzin przed rozpoczęciem testu, należy powstrzymać się od jedzenia i pić tylko czystą wodę niegazowaną.
Jeśli to możliwe, na 12 godzin przed testem nie należy również palić tytoniu, a także przyjmować niektórych leków, które mogą wpłynąć na wyniki testu. Zalecenia mogą się różnić w zależności od specyfiki badania oraz wytycznych lekarza prowadzącego, dlatego ważne jest dokładne omówienie ich z lekarzem przed wykonaniem testu.
Podczas oddechowego testu wodorowo-metanowego, pacjent jest proszony o wypicie specjalnego roztworu zawierającego określony cukier, na przykład laktozę, laktulozę lub glukozę. Następnie zbierane są próbki oddechu pacjenta, zazwyczaj co 15-30 minut przez określony czas, który może wynosić od dwóch do trzech godzin.
Analiza tych próbek polega na pomiarze ilości wodoru i metanu – gazów, które są produkowane przez bakterie jelitowe w procesie trawienia cukrów. W przypadku występowania zespołu SIBO, bakterie mogą fermentować cukry, co skutkuje produkcją wodoru i/lub metanu. Te gazy są wchłaniane przez ściany jelit i transportowane przez krew do płuc, gdzie są wydalane z organizmu wraz z wydychanym powietrzem.
Wzrost poziomu wodoru lub metanu w wydychanym powietrzu wskazuje na możliwe występowanie zespołu nadmiernego wzrostu bakterii w jelitach cienkich (SIBO). Badanie jest stosunkowo proste i bezbolesne dla pacjenta, ale wymaga ścisłego przestrzegania zaleceń dotyczących diety i przygotowania do testu, aby wynik był miarodajny.
materiał sponsorowany
Dodaj komentarz