Niedawno ukazał się album CD pt. Chopin Konkurs Życie – gra i opowiada Elżbieta Tarnawska. Znajdują się na nim utwory, które pianistka grała podczas IX Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina. Artystka opowiada także o swoim życiu, drodze twórczej i zwycięskiej walce ze śmiertelną chorobą. Album został nominowany do nagrody Fryderyk 2019 w kategorii Muzyka poważna, Album Roku – Recital Solowy.
Album składa się z dwóch części, tj. 2 płyt CD. Został wydany przez wytwórnię płytową DUX. Pierwsza płyta to nagrania młodej pianistki Elżbiety Tarnawskiej z IX Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, który odbył się w 1975 roku. Druga płyta jest opowieścią dojrzałej już pianistki i pedagoga o jej życiu. Jest to historia artystki o wyrazistej osobowości, a także silnej kobiety. Pianistka mówi o tym, że w życiu warto walczyć, zaczynać od nowa i nie poddawać się nawet w obliczu największych życiowych wyzwań i śmiertelnej choroby, jaką jest białaczka.
– Przesłuchiwałam nagrania zarejestrowane lata temu dla Polskiego Radia. Są to utwory nagrywane przeze mnie w różnych studiach: na Myśliwieckiej, potem w Studio S1 i S2. Były tam bardzo różne nagrania i zupełnie przypadkiem zobaczyłam, że zachowało się moje nagranie archiwalne z IX Konkursu Chopinowskiego. Moją pierwszą reakcją było „O Boże Święty, ja tego nie chcę słuchać”. Jednak później powróciłam do tego nagrania. Poprosiłam także o opinię kompetentną osobę, która potwierdziła mi, że jest to prawdziwe nagranie na żywo, niereżyserowane, takie, jakie było w tym czasie, w tym momencie i miejscu. Po zastanowieniu się zdecydowałam, że je wydam. Natomiast wywiad to opowieść o moim życiu zawodowym. Uznałam, że można to połączyć – mówi prof. zw. dr hab. Elżbieta Tarnawska.
Na pierwszej płycie CD, pt. Chopin Konkurs Życie, znalazły się utwory Fryderyka Chopina: Nokturn As-dur op. 32 nr 2, Etiudy: Des-dur op. 25 nr 8, a-moll op. 25 nr 4, Ges-dur op. 10 nr 5 i Polonez-fantazja As-dur op. 61, wykonane przez pianistkę w I etapie IX Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina.
Druga część nagrania na pierwszej płycie to utwory wykonane w III etapie w/w konkursu: Impromtu Ges-dur op. 51 i Sonata b-moll op. 35.
Zapytana o to, jak wspomina konkurs prof. Elżbieta Tarnawska mówi:
– Pamiętam moje uczucie, jak wyszłam na estradę na tym wielkim konkursie. Sala była „nabita” publicznością. Jurorzy – same znane nazwiska. Pamiętam, że grając Nokturn, który właśnie znalazł się na tej płycie, byłam sparaliżowana ze strachu. Tego oczywiście nie słychać w nagraniu. Jednak gdybym nie była taka sparaliżowana, to może zagrałabym piękniej i czulej – ocenia artystka.
– Myślę, że byłoby bardzo niedobrze, gdybym po 43 latach pracy twórczej, bycia w zawodzie, grania na koncertach, uczenia studentów, nie miała do siebie żadnych uwag. W końcu byłam wtedy zaledwie po studiach z jeszcze niewielkim doświadczeniem koncertowym. Chyba zaprezentowałam dobrą technikę i interpretację pełną zapału. Gdybym teraz dysponowała taką techniką, jak wówczas, to może zagrałabym mniej dynamicznie, ale za to dojrzalej – dodaje.
Druga płyta CD Chopin Konkurs Życie – Zapiski ze współczesności to nagranie z audycji Programu 2 Polskiego Radia pod redakcją Anny Skulskiej, które pojawiło się na antenie 22.02.2016 roku. Artystka opowiada w nim o swoim życiu.
– Moje opowiadanie zawarte w albumie powstało na bazie audycji, która została zamówiona przez Program 2 Polskiego Radia z okazji rocznicy urodzin Fryderyka Chopina. Pani redaktor Anna Skulska tak zręcznie poprowadziła tę rozmowę, że zrobił się z niej wywiad o kolejach losu mojego życia, nie tylko zawodowego.
Opowieść prof. Elżbiety Tarnawskiej kończy się historią walki ze śmiertelną chorobą. Pokazuje ona tym, którzy zmagają się z ciężkimi dolegliwościami, że warto walczyć i nie poddawać się. Daje nadzieję tym, którzy jej potrzebują.
– Myślę że powiedziałam w skrócie o wszystkim: o sukcesach, porażkach. W ostatnich minutach tego wywiadu dałam się namówić na to, aby powiedzieć o swojej chorobie. Nie była ona tajemnicą dla środowiska muzycznego, ponieważ bardzo dużo osób mi pomagało. Zdecydowałam się na udostępnienie tak osobistego zwierzenia na płycie, ponieważ pomyślałam, że jeżeli ma to komuś pomóc, to ja to zrobię, nawet za cenę odkrycia jakiejś tajemnicy mojego życia. Mam na myśli ludzi, którzy są chorzy na bardzo ciężkie, nieuleczalne choroby i którzy walczą z nimi i boją się śmierci.
Prof. Elżbieta Tarnawska – życie i twórczość
Elżbieta Tarnawska jest finalistką IX Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego w Warszawie w 1975 r. oraz laureatką Międzynarodowego Konkursu im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud w Paryżu w 1977 roku. Występowała z recitalami oraz z towarzyszeniem orkiestr we wszystkich filharmoniach w Polsce. Koncertowała także w: Belgii, Niemczech, Szwajcarii, Norwegii, Portugalii, Hiszpanii, Czechach, Słowacji, Rosji, Rumunii, na Litwie, Węgrzech, Kubie i w Stanach Zjednoczonych. W Ameryce grała w: Nowym Yorku, Waszyngtonie, New Jersey, Baltimore, Maryland, stanach Iowa, Georgia i Virginia.
Elżbieta Tarnawska
Studiowała w Konserwatorium Petersburskim w klasie prof. L. Umańskiej i na Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie u prof. Reginy Smendzianki. Studia podyplomowe odbyła w Konserwatorium Moskiewskim, a także w Paryżu (stypendium rządu francuskiego). Jako stypendystka Fundacji Fulbrighta pogłębiała swą wiedzę i umiejętności w Stanach Zjednoczonych w New York University. Studia doktorskie ukończyła na University of Maryland.
Prof. E. Tarnawska brała udział w wielu festiwalach pianistycznych, m.in. w: Dusznikach-Zdroju, Waszyngtonie, Karlowych Warach. Grała pod batutą wielu wybitnych polskich i zagranicznych dyrygentów. Uczestniczyła jako juror w wielu konkursach pianistycznych w: Polsce, Hiszpanii, na Ukrainie oraz w kilku edycjach Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego w Nowym Jorku.
Oprócz działalności koncertowej i pedagogicznej ma w swoim dorobku także działalność publicystyczną. Jej artykuły poświęcone problemom pianistyki i systemom edukacji muzycznej na świecie ukazały się w wielu muzycznych periodykach w Polsce i za granicą. Była także autorką i prezenterką programów muzycznych w Telewizji Polskiej w latach 1976–1977. Wielokrotnie komentowała występy uczestników Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w TVP Kultura oraz Programie 2 Polskiego Radia.
Od roku 1993 pracuje w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W latach 2005–2008 pełniła funkcję prorektora do spraw studenckich i kontaktów zagranicznych oraz była wiceprezesem Rady ds. Szkolnictwa Artystycznego przy Ministrze Kultury. Obecnie jest profesorem zwyczajnym w Katedrze Fortepianu Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.
__________________
Tekst: Ewa Ploplis
Dodaj komentarz